| کان درد مرا دوا تو داني | | دردي است درين دلم نهاني | | دانم که مرا چنين نماني | | تو مرهم درد بيدلاني | | تو يار کسان بي کساني | | من بنده‌ي بي کس ضعيفم | | آني تو که ضايعش نماني | | گر مورچه‌اي در تو کوبد | | وز تو کرم آيد و تو آني | | از من گنه آيد و من اينم | | گر تو ز در خودم براني | | يارب به در که باز گردم | | خواه اين کن و خواه آن تو داني | | از خواندن و راندنم چه باک است | | ترسم ز جواب «لن تراني» | | گويم «ارني» و زار گريم | | عطار سخن مگو که جاني | | پيري بشنيد و جان به حق داد |
|
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}